Surekh swanand

*आजचे चिंतन* 15/4/2023 *ना उरे  आशा न उरे तृष्णा...!* बाई, तुला सुरेखाचं नमन, वंदन... 👏 भिगवनहून आले आणि मनात अनेक विचारांचा काहून दाटलं.    बाईच्या वर्ष  तपच 18 व पारण नगर येथे परमपूज्य कुंदन ऋषीजी महाराज साहेब, परमपूज्य डॉ अलोक ऋषीचे महाराज साहेब  आदी ठाणा यांच्या सानिध्यात होत आहे. त्यानिमित्ताने आमची आई पद्माबाई गौतमचंदजी रायसोनी यांच्या सहवासातील काही अनुभव कथन कपडे स्वच्छ धुताना न कळत आपले हात देखील स्वच्छ होतात... अगदी तसेच फक्त तुझ्या सहवासात राहिल्यावर नकळत विचार देखील स्वच्छ होऊन जातात...!! . आयुष्याचा खरा आनंद हा भावनेच्या ओलाव्यात असतो... कुठलंच नातं हे ठरवून जोडलं जात नाही... ते आपोआप जोडलं जातं. खरी आपुलकी माया व प्रेम हे फार दुर्मिळ असतं... हे दान ज्याला लाभलं, त्यालाच त्यातला खरा आनंद उपभोगता येतो. बाई हे  तुझ्या कृतीतून दाखवून दिल.  . कभी खुशियों की धूप, कभी दर्द की छांव..! कभी जीत की आशा कभी हार से निराशा...! बस यही है जिंदगी की छोटी परिभाषा...!! . तुझं वागणं, तुझं बोलणं, तुझी तपस्या, तुझं निर्विकारी राहणं. आम्हा सर्वांना सांगून जात....

चला चारोळीच्या गावा चारोळी क्रमांक-१३२ ढगाळ वातावरणात ही हवा छान आता होत आहे मोकळी आशा वातावरणात मन उमले जणू फुलाच्या कळीची पाकळी प्रा सुरेखा कटारिया- चिंचवड, पुणे ते 30.

प्रेमातील विरह सख्या रे डोळे करती तुला इशारा आठवणीच्या साठवणीचा सहारा पहिला स्पर्श तुझा मनास  होता तो आठवता अंगावर येई शहारा सख्या आई- बा स सोडूनी आले तुझ्या नावे माझा केला सातबारा तुझ्या नावाचे लावले कुंकू तरीही तुझा माझ्या वर कडेकोट पहारा वेणीवरती माळे जाईजुई चमेली करते सोळा शृंगार साज हा सारा मलमली तारुण्याची चढता लाली सख्या स्वर्गसुखाचा तूच की नजारा प्रा सुरेखा कटारिया- चिंचवड, पुणे 33.

*💐 काव्य बहर साहित्य मंच भंडारा आयोजित 💐*            मंगळवार दिनांक २४-६-२०२५  *सामाजिक काव्य-मुक्त छंद* *विषय-शाळेचा पहिला दिवस* दीडशे वर्षा पूर्वीचा माझ्या  आजीचा शाळेचा पहिला  दिवस तिला आठवला  आरडा ओरडा करत  शाळा शिकून काय करणार?  चुलीचं लाकूड चुलीत जाणार म्हणत माझ्या पणजीन  कान धरत जीवनाच्या  शाळेचा पहिला दिवस  आजीला भाकऱ्या थापत साजरा करायला सांगितला काळ बदलला गरजा बदलल्या रूढी बदलल्या ऐंशी वर्षांपूर्वीचा माझ्या आईचा शाळेचा पहिला  दिवस तिला आठवला   तीनं पिशवीत दप्तर  भरत मनात साठवला   माझी आजी आईला म्हणायची  पोरी घरकाम विणकाम करायचं  शाळा शिकत रांधा वाढा उष्टी काढा करत करत सगळं काही शिकायचं आता काळ बदलला  रूढी ही बदलल्या  गरजा ही बदलल्या आत्ता माझी आई मला शाळेच्या  पहिल्याच दिवशी  म्हणाली  पोरी शिकून सवरून मोठं  व्हायचं घरातलं करत करत पोरा बाळांना  शिकून  सवरून मोठं करायचं  सातच्या आत घरात यायचं आता रूढी परंपरा  पार ब...

अर्लियन के.ए पुणे. प्रतिष्ठान  आयोजित उपक्रम क्रमांक ७ २३/६/२५ शिर्षक:-पंढरीनाथ चारोळी क्रमांक-१३१ . पहाटेच्या समयी जीवा ओढ लागता पंढरीनाथाची चाहुल अंगाचा रोमरोम बहरून येतो भक्ती भावाचा बनतो माहुल प्रा सुरेखा कटारिया- चिंचवड, पुणे 33.

*काव्य बहर साहित्य मंच  संत तुकडोजी महाराज*  *यांची शब्द ओळ -या झोपडीत माझ्या* मुलाच्या जन्माचा होतो आनंद किती तरी झोपडीत ही स्वानंद गुळ वाटू केला साजरा परमानंद आनंदे या ना झोपडीतून माझ्या काळजाचा असे तुकडा  मुलगा किती  किती आई बा नं जपला झोपडीत श्रावणबाळ जन्मला आनंदे या ना झोपडीतून माझ्या  हर्षाने स्वच्छंदी वारा गाई गाणे  वाजे मौजमजेचे असे हे तराने  जगताना नसे कसले ही ग-हाणे  आनंदे या ना झोपडीतून माझ्या ना गाडी ना गादया न लोड तेथे  कधी नसे वृद्धाश्रमाची भीती येथे समाधे नांदतात चार पिढ्या तेथे आनंदे या ना झोपडीतून माझ्या प्रा सुरेखा कटारिया-चिंचवड, पुणे. 33.